Pendekatan ialah cara mendekati sesuatu mata pelajaran.
Iaitu cara bagaimana suatu mata pelajaran diajar berdasarkan objektifnya dan ia merupakan satu set teori yang sistematik.
Kaedah pula ialah satu
siri tindakan yang sistematik dengan tujuan mecapai objektif pelajaran dalam
jangka masa pendek. Kaedah mengajar ialah cara mendekati sesuatu objektif
pelajaran dengan langkah penyampaian yang tersusun.
Teknik pula ialah kemahiran guru dalam pengelolan dan pelaksanaan
kaedah mengajar dalam sesuatu aktiviti pengajaran dan pembelajaran. Teknik itu apa yang dilihat dalam bilik darjah.
Kalau guru mengajar bahasa dengan menggunakan alat-alat komunikasi canggih dalam
makmal bahasa, maka itu satu teknik. Sekiranya seorang guru Pendidikan
Islam mengajar pelajar menghafaz Al-Qur`an dengan mendengar bacaan dalam pita
kaset, maka ini dikatakan teknik.
Sharifah Alwiah
Alsagoff (1986) mengatakan bahawa kaedah mengajar ialah peredaran ke arah satu
tujuan pengajaran yang telah dirancangkan dengan teratur. Hasan Langgulung
(1981) pula mengatakan bahawa kaedah itu sebenarnya bermaksud jalan untuk
mencapai tujuan. Jadi, apa saja cara yang guru lakukan untuk memberi faham
kepada pelajar bagi mencapai objektif pengajaran, maka itu adalah kaedah. Contoh kaedah ialah kaedah kuliah, demonstrasi, Socrates, simulasi,
inquiri penemuan, Forebel dan sebagainya.
Abu Saleh (1988)
mengatakan bahawa kaedah itu ialah satu aktiviti pengajaran yang mengandungi
langkah-langkah yang tersusun dan dalam tiap-tiap langkah itu pula mempunyai
kemahiran dan latihan yang terancang. Padanya, kaedah mengajar bukanlah
tujuan utama pengajaran, tetapi ia merupakan wasilah, iaitu satu jalan
untuk mencapai obektif pengajaran.
Tidak ada satu kaedah yang terbaik untuk semua mata pelajaran bagi
semua pelajar dalam semua keadaan. Kaedah harus berubah
mengikut keadaan masa, tempat dan pelajar. Dengan demikian, guru harus
pandai memilih kaedah yang baik, yang sesuai dengan keadaan masa, tempat dan
pelajar.
Al-Kailany (1986)
menyenarai sedikit panduan kepada guru sebelum mengaplikasi sesuatu kaedah
pengajaran, antaranya ialah:
- Kaedah mestilah sesuai dengan tujuan dan matlamat pelajaran.
- Kaedah mesti sejajar dengan objektif pelajaran yang hendak dicapai.
- Kaedah juga haruslah sesuai dang tabiat (nature) pelajaran yang diajar.
- Kaedah mesti sepadan atau setara dengan umur pelajar
- Kaedah itu mestilah yang boleh atau mampu diaplikasi oleh guru
- Mempunyai masa yang cukup untuk mengaplikasikan kaedah bekenaan
- Kaedah yang dipilih mestilah sesuai dengan kemudahan yang ada.
An-Nashmy (1980) mencadangkan supaya
guru memilih kaedah yang boleh memberi kesan yang mendalam bukan sahaja kepada
kefahaman pelajar yang diajar, malah yang memberi kesan kepada jiwa dan
menyentuh perasaan pelajar. Dengan cara ini pelajar akan memberi tumpuan
yang padu dan dapat mengingati pelajaran dengan lebih cepat dan bertahan lebih
lama. Untuk mencapai hasrat ini guru haruslah pandai memilih pendekatan
yang sesuai dan teknik yang menarik dan ditambah pula dengan Bahan Bantu
Mengajar (BBM) yang canggih dan menarik.
Kaedah pengajaran
yang baik ialah yang mempunyai langkah-langkah dan strategi yang tersusun serta
objektif yang tepat dan boleh dicapai. Di samping itu, matlamat yang
hendak dituju juga mestilah terang dan jelas. Strategi pengajaran ialah
satu yang sangat penting dalam setiap aktiviti pengajaran dan pembelajaran. Congelosi (1992) mencadangkan bahawa setiap pengajaran harus terlebih dahulu
disediakan rancangannya dan dalam rancangan pengajaran ini harus mempunyai
perkara-perkara berikut, iaitu:
- Tujuan am (learning goal)
- Objektif pelajar (specific objective)
- Langkah-langkah pengajaran yang mengandungi aktiviti-aktivit tertentu untuk menolong pelajar mencapai objektif pelajaran
- Perlu ada makanisma untuk memantau kemajuan pelajar
- Penilaian (sumative evaluation) untuk mengukur pencapaian pelajar
